Gönlünün aynası, hayal kırıklığı
Saraylarından daha parlak.
Öyle ki, kayıp sularda boğulmak
Asla aklayamaz bu açıklığı.
Sonsuz gövdelerde tecrit etmeye
Ellerimle saraylar yıkmaya kalksam,
Hayallerinin yükünü taşısam,
Ne yapsam yetmez yollarına uymaya.
Sen kalemsin, bir elin satırlarısın.
Bense müsvedde, okunmam sen yazmadan.
Satırlar düşse, harfler sussa hiç konuşmadan,
Gözümü kapar okurum; nasılsa aklımdasın.
Sen insansın, bir ağacın tohumusun.
Bense gün; güneşimi esirgemem senden.
Güneş sönse, canlar ayrılsa bedenden,
Bırak, günün güzelliği yüzüne vursun.
Ben insanım, bir avuç toprağım.
Ne verdin de ne istiyorsun?
Süleyman Onurcan
30 Mayıs 2025
Yorumlar
Yorum Gönder